ŞİİR | Bîçârenim
Bir seraptı ömür, geldi geçti, hem de nasıl!
Şimdi elde günahlar yevmü’l-hisaba vâsıl
Gel de dön başa, lakin nasıl?
Bağışla beni, kapına geldim, bîçârenim.
Gençlik geçer de ne kalır elde, akıl?
Bâkî sensin, sanadır vuslat asıl
Tükendi nefesler, kaldı günler ahirete muttasıl
Ah be insan! Sen ne yaptın kendine? Ne için idi bu fasıl?
Çünkü sana âmâdeyim
Çünkü senin dîvânenim
Senden gayrısından âzâdeyim
Kapına geldim, işte benim, bîçârenim.
Bir kitaptı kâinat oysa akıl edene
Hele sor sen şunu bir bilene
Dâim olan neydi? Muvakkat mıydı ömür? Kim meftundu düzene?
Her şey biter, herkes döner Pâdişâh-ı lâ- Yezâl’e.
Gece gündüz, gündüz gece
Yaz ve kış, kış ve yaz…
Böyle deveran eder şu âlem-i dünya, yaz!
Ne ederse kendi eder insan, günahlar çıkar arşa
Gel de çık işin içinden Hakk’a yönelmeden arza.
Çünkü sana âmâdeyim
Çünkü senin dîvânenim
Senden gayrısından âzâdeyim
Kapına geldim, işte benim, bîçârenim.
Git demezsin elbet bana, ama kabul et nedâmetimi
Sensin rahmeti engin, bırakma, affet beni
Artık yok benim takatim idameye bedeni
İşte benim, garibin. Kapına geldim, bîçârenim.
Sürer de biter ömür sermayesi, başımda beyazlar…
Bu ameli ne toprak paklar ne de zâtlar!
Sadece yönel O’na, işte Hakk! Aklar!
Kabul eder seni, kulunu bırakmaz, anlar.
Çünkü sana âmâdeyim
Çünkü senin dîvânenim
Senden gayrısından âzâdeyim
Kapına geldim, işte benim, bîçârenim.
Ey nefis! İşte sana son söz
Dön O’na, sarıl iklimine
“Ümit” vardır elbet yakındır belki af bize
Kaldı haykırılacak tek hakikat herkese
Rahman ve Rahim olan Allah’tır O her şeye.
Dinlemek için aşağıdaki linki tıklayabilirsiniz.